Vandaag had iemand een foto op Facebook gezet, gemaakt een kilometer of zes van Santiago de Compostela af: een hekwerk volgehangen met “souveniers” van zogenaamde pelgrims. Ik heb dit onderweg ook gezien en me er aan geërgerd.
Niet alleen de spullen die mensen ophangen, maar ook wat er allemaal in de natuur, op de paden op de grond wordt gegooid. Op het moment dat ik liep was er een project bezig in Spanje, waar pelgrims werd gevraagd een zak mee te nemen en plastic afval op te ruimen. Een goed initiatief, jammer alleen dat bij de paketten waarin het reclamemateriaal zat, verpakt was in plastic.
Ook het initiatief van de blauwe afvalbakken was niet helemaal geslaagd: er lag net zoveel plastic en rotzooi er naast als er in. En dat terwijl iemand op al die tonnen de prachtige song “Imagine”” van John Lennon had geschreven. Op elke ton een regel. Ik word hier toch treurig van, van al die troep die mensen zo in de natuur gooien.
Liever liep ik zonder ergernissen in die prachtige natuur, liever zat ik zonder ergernis aan Kaap Finisterre te genieten van de zonsondergang, zonder al die zwart-verbrande nylon shirts, sokken, schoenen op bijna elke rots.
Je kan toch ook je pelgrimstocht lopen zonder al die sporen van blik, plastic of wat dan ook, achter te laten? Denk ook eens aan al die pelgrims die na jou willen genieten van de ongerepte natuur aan de Camino.
Ek dyn omke en tante .ut é Lemmer ergerje zich en bult oan al die rommel die ‘t de minsken samar fuot gooie oan de kant fan de dyken, paden en nêst de prullebakken. Je soen sokke minsken mei de harses yn hun eigen rommel drukke wolle.
Gr. Tinie en Sietze.
Ik vind het totaal niet passen bij een echte pelgrim om rommel achter te laten en geen respect voor de natuur te hebben. Zijn er dan zo veel onechte pelgrims onderweg?
Ik vind het ook ongepast, de hysterie van rituelen zoals verbranden of ophangen van allerlei atributen is blijkbaar belangrijker dan het milieu.